آخرین مطالب
امکانات وب
چون درختی در صمیم سرد و بی ابر زمستانی
هر چه برگم بود و بارم بود
هر چه از فر بلوغ گرم تابستان و میراث بهارم بود
هر چه یاد و یادگارم بود
ریخته ست
چون درختی در زمستانم
بی که پندارد بهاری بود و خواهد بود
دیگر اکنون هیچ مرغ پیر یا کوری
در چنین عریانی انبوهم
آیا لانه خواهد بست؟
ما را در سایت رو دعا می خواه ز اخوان صفا - مولانا دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : delphan بازدید : 168