جشن بهمنگان – تاریخچه جشنهای باستانی ایران

جشن بهمنگان

جشن بهمنگان یا بهمنجنه در روز دوم ماه بهمن برگزار

و از واژه اوستایی به معنی اندیشه نیک می باشد.  

بهمن نام نخستین امشاسپند دین زرتشتی است و در اوستا

مرکب از دو جزء ( وُهُو)  و  (مَنَ) می باشد.

( وُهُو) به معنی خوب و نیک  و (مَنَ) به معنی منش است.

پس ( وُهُومَنَ) که در فارسی جدید بهمن نامیده می شود

به معنی نیک ‌منشی است.

امشاسپند بهمن نماد و نگهبان جانوران است.

از این رو در روزهای بهمن زرتشتیان از خوردن گوشت

پرهیز می کنند.

یکی از رسوم خوب این روز آن بوده که طی تشریفاتی به

کوه و دشت رفته و گیاهان ویژه‌ای را که خواص دارویی

داشتند جمع آوری کرده تا در طول سال مورد استفاده قرار دهند.

همچنین تهیهٔ شیره‌ها و روغن‌های نباتی و ساقه‌ها و چوب‌ها و

برگ‌های سوزاندنی که بوی خوش را پراکنده و گند زدا بودند

در این روز انجام می‌شد.

رنگ سفید رنگ ویژه و گل یاسمن سفید هم گل ویژه

امشاسپند بهمن است.

جشن بهمنگان در قرون پس از ساسانیان تا پیش از حمله

مغول مرسوم بوده ‌وآداب و تشریفات آن تقریباً رواج عام

داشته‌ است.

منوچهری دامغانی می‌سراید:

اورمزد و بهمن و بهمنجنه فرخ بود

فرخت باد اورمزد و بهمن و بهمنجنه

و نیز درجای دیگری می‌سراید:

رسم بهمن گیر و از سر تازه کن بهمنجنه

ای درخت ملک بارت عز و بیداری تنه